Po 26: pierwsza szóstka
Rozgrywki są włączone, i właśnie kończymy podsumowanie sezonu regularnego. W porządku – czasem warto spojrzeć na wydarzenie z lekkim opóźnieniem. A nasza siedmiomiesięczna impreza wymaga niespiesznej refleksji, w przeciwieństwie do ulotnych i emocjonalnych gier nokautowych. Tutaj znajdziesz odpowiedzi na wiele pytań., które mogą powstać podczas decydujących meczów mistrzostw.
Mieszkańcy Biełgorodu uruchomili się ponownie i rozpoczęli powrót na górę. Po ostatnim miejscu w zeszłym sezonie wyszło bardzo dobrze, ale zrozumiałe, że to tylko obóz przejściowy na drodze do znanego stanu jednego z liderów krajowej siatkówki. Zespół ma przekątną pręta, wykwalifikowany przechodzień, weterani byli wspierani przez rosnącą młodzież - i dzięki ogólnej odwadze zespół jest w stanie znaleźć się w Final Six.
a Yugra-Samotlor rok wcześniej odniosła jedno zwycięstwo w. Tak naprawdę nie osiągnął zwykłego poziomu Nemanja Petrich, na które było wiele nadziei. Na tym tle pozycja drugiego gracza (Miejsce Pavela Tetyukhina na stronie jest prawie niezachwiane) zatonęła, co nie pozwoliło Belogoriya spokojniej przejść przez mistrzostwo. Dmitrij Kowaliow czasem flirtował z ostrą siatkówką, bez dawania tej stabilności, co pozwoliłoby na wznowienie rozmów o nim, jako kandydat do reprezentacji – czy to minus, decydowa? o sobie.
Sam w siatkówce nie jest wojownikiem. Muhamed Al-Khachdadi od razu przystosował się do Superligi i został drugim strzelcem turnieju. Pavel Tetiukhin nadal się rozwija. Zadowolona młodzież - Jegor Sidenko doskonale wyszedł zza pleców Marokańczyka, odzyskana Ilya Sdobets wygląda dobrze (chociaż nie jest już taki młody), nazwiska Zabolotnikow, Kuzniecow, Motorygin też brzmiał bardzo dobrze i wiele obiecuje w przyszłości. wa?ny, że to Siergiej Tetiukhin przyjął klub z rąk Giennadija Shipulina - chętnie do niego idą, chętnie z nim współpracuję.
Dla klubu, bardziej przyzwyczajony do zabawy, obecny start to postęp nr 1 w całej Superlidze. Nie można powiedzieć, że klub nie dążył do tego – polityka transferowa w okresie pozasezonowym mówiła właśnie o tym. Ale Dynamo miało już podobne próby startu wcześniej., zaproszono czcigodnych graczy, ale właśnie wyszło. dlaczego? Tym razem udało nam się stworzyć jeden zbalansowany zespół o bardzo dobrej głębokości składu., co jest ważne na dłuższą metę.. Dynamo-LO uosabia w tej chwili bardzo wysokiej jakości średni poziom ligi, do którego trzeba być równym i do którego się dąży”.
a Yugra-Samotlor rok wcześniej odniosła jedno zwycięstwo w. Czy to Maxim Zhigalov, nagle znalazł się w cieniu Siergieja Pirainena, potrafi napisać sobie sezon w minusie. Ale Żigałow, Wszystkie wyst?py, w Sosnowym Boru było całkiem wygodnie, a silna rywalizacja o miejsce na stronie to ciężka sprawa, ale całkiem przydatne dla graczy, i dla zespołu, jeśli nie rozwinie się w stadium konfliktu.
Sam w siatkówce nie jest wojownikiem. Tylko z konfliktami w Dynamo-LO wszystko jest w porządku (lub zły?), gracze zwracają uwagę na przyjazną i przyjazną atmosferę. W którym Denis Biryukov pozostaje na poziomie jednego z najlepszych graczy w kraju, a Siergiej Pirainen stał się niemal główną sensacją mistrzostw. Należy zauważyć, że skorzystała również aktualizacja na moście trenerskim – Alexander Klimkin, co nazywa si?, poradził sobie. Przed nami play-offy, a pisklęta jeszcze się nie policzyły, ale ogromny krok naprzód w tym sezonie klub, na pewno, już zrobione.
To dla kogo czwarte miejsce nie jest radością. Petersburgowcy po raz kolejny znaleźli się pod lawiną kontuzji, kiedy gracze byli znokautowani jeden po drugim, potem w serii, tak i przez długi czas. Ten czynnik, na pewno, trzeba wziąć pod uwagę, ale to też jest ważne, że wszystkie mecze z potencjalnymi konkurentami o miejsce na podium (a kierownictwo klubu od roku marzy o mistrzostwie) Zostały utracone. W rezultacie Thomas Sammelvuo zrezygnował., i tylko sukces w Final Six może uratować sezon, gdzie musi iść drużyna.
a Yugra-Samotlor rok wcześniej odniosła jedno zwycięstwo w. Wiktor Poletajew ponownie spędził większość sezonu w ambulatorium, Iwan Podrebinkin starał się jak mógł, ale w końcu Jegor Klyuka został wysłany na przekątną. I dalej, wzdłuż łańcucha - Kluka się złamał, a potem Tina Urnaut została bez skoku: w rezultacie drużyna grała bez przekątnej, potem bez kilku głównych graczy. Jednocześnie w drużynie we wzajemnym zrozumieniu z trenerem i między zawodnikami dochodziło do niezrozumiałych ruchów ciała – zmienili się kapitanowie, Kobzar trafił do rezerwy... Oprócz kontuzji na pewnym etapie nie zadziałała chemia zespołu. jednak, to może być plus, czy z zaistniałej sytuacji wyciągnięto właściwe wnioski.
Sam w siatkówce nie jest wojownikiem. Pod nieobecność liderów rezerwiści spisywali się dobrze, a przejęcie Fiodora Woronkowa w pełni się opłaciło. Chcielibyśmy osobno podziękować, że widzieli grę Zhenyi Grebennikov w obronie - to jest podręcznik. Po Sammelvuo Andrey Tolochko nie upuścił sztandaru i może, w zasadzie, wyjść z sytuacji jako bohater. Zwrócić (pah-pah-pah) Viktor Poletaev budzi pewne nadzieje wśród fanów Zenita.
Wynik Dynamo jest dwojaki. Z jednej strony wszystko całkiem przyzwoite i godne, z drugiej strony mistrz, kurs, Chciałem przejść bezpośrednio do Final Six. Trochę nie wystarczyło: jak nie pamiętać domowej porażki z ASK czy przegranego piątego seta w meczu z Lokomotiv. jednak, rzucanie popiołem na głowę zdecydowanie nie jest tego warte, Moskwianie po triumfalnym sezonie zdołali utrzymać się w czołówce zespołów i, na pewno, będzie walczyć o utrzymanie tytułu.
a Yugra-Samotlor rok wcześniej odniosła jedno zwycięstwo w. Ledwo widoczne gołym okiem, ale Tsvetan Sokołow nie jest już ciastem. Wieczna nadzieja dla Antona Semysheva jest uzasadniona za każdym razem, dobry, jest ktoś do ubezpieczenia. Przepraszam za ciężko rannego Ilję Własowa. Szkoda, że Jewgienij Baranow grał bardzo mało. Długo milczałem o Rzymianach Shkulyavichus, który mocno wyszedł z gry - ale nie ma nic do powiedzenia, taki jest los wszystkich w „złotej klatce”. Albo raczej, na złotym kwadracie.
Sam w siatkówce nie jest wojownikiem. Dynamo ma, mo?e, najbardziej huraganowe boisko w Superlidze. Podlesnykh i Bogdan są bardzo dobre, okresowo czarujący Semyshev, Pankov uporczywie puka do drzwi drużyny narodowej - przynajmniej, jego ogólna gra jest najlepsza spośród wszystkich rozgrywających w kraju. Dynamo to zespół bez słabości w kwiecie wieku, a Konstantin Bryansky ma zrozumienie, jak wydobyć z tego jak najwięcej.
Syberyjczycy bardzo pewnie przeszli sezon zasadniczy, ulegając tylko Kazaniu i, nagle - „Pochodnia”. Lokomotiv jak najbardziej przypomina chiński model egzystencji, gdzie oni nie mieszkają dzisiaj, ale spójrz na nadchodzące lata – nie zapominając o wycinaniu kuponów tu i teraz. Rozdawanie złotej młodości (Klets, Sapożkow, Kreskiń, Brazhnyuk, kto zapomniał??) na wypożyczeniach za umiejętności pompowania, wyciągają dywidendy od Abaeva i Lyzika z mocą i głównymi. ale, w zasadzie, do tej pory „stara” gwardia zdobywa punkty, stabilna gra obok siebie przez ponad rok. To jest sekret sukcesu: stabilność, doświadczenie + młodość, głębokość.
a Yugra-Samotlor rok wcześniej odniosła jedno zwycięstwo w. Przepraszam Rodichev, przegrał sezon – w jego wieku to może być problem. nadzieja, Aleksiej wróci w całości. Cóż, małe rzeczy: zespół czasami zależy od, na jakiej stopie stał Sergey Savin lub Gordon Perrin. Zawodnicy mogą pokazać fenomenalną siatkówkę, ale się zdarzają, tak jak inni, okresy refleksji nad kruchością bytu. W takich momentach powinna pomóc sama głębia kompozycji, ale w rzeczywistości jest to potencjalny słaby punkt w decydujących meczach. Głównym problemem jest, to prawie nieprzewidywalne.
Sam w siatkówce nie jest wojownikiem. Abaev puka już do drzwi reprezentacji narodowej. Nie nazwałbym jego gry wybitną, ale mamy bardzo niewielu rozgrywających, którzy są w stanie konsekwentnie i pewnie grać w grę w określonym tempie, z myślą i jakością. a fortiori, w tym wieku. Para środkowych Łyzik-Kurkajew w ogóle nikomu nie ulegnie, a także - poziom reprezentacji narodowej. A wszystko inne jest blisko. Luburic wypracowuje tytuł elitarnego strzelca, oraz Konstantinov – jeden z najlepszych trenerów w lidze.
Kazań wrócił na najwyższy poziom, doskonale wzmocnione przez Maikę Christenson i Dmitrija Volkov. Na początku sezonu, na pewno, mało oczekiwanych, że Zenit zacznie pisać kolejną przedłużającą się serię zwycięstw od 20 mecze w mistrzostwach, ale znowu mamy hegemona. Szkoda, że w przyszłym sezonie trzeba będzie odbudować ponownie, i przepraszam za stracone okazje.
a Yugra-Samotlor rok wcześniej odniosła jedno zwycięstwo w. Kazań ponownie zabija intrygę w mistrzostwach. dobrze, prawie. Cóż, słowo o Fedorze Voronkov: co jest lepsze - gryzienie łokci na placu w Petersburgu lub na placu w Kazaniu? tak czy owak, dla Aleksieja Verbowa musiało to pozostać trochę swędzące, chociaż on się nie przyznaje. Tutaj przecież chodzi o to - budżet w Kazaniu jest wciąż duży, ale nie bez dna, a także wybór graczy na rynku. W związku z tym nadal istnieje pewna przepaść między elitarną bazą a zawodnikami tzw. klipu, bez względu na to, co klub mówi o równości, braterstwo i wymienność. To nie jest minus, to jest dane.
Sam w siatkówce nie jest wojownikiem. Christenson idealnie złożył układankę z Volkovem, co czyni go absolutnie najlepszym finiszerem w kraju. Dał to, co chciał biednemu człowiekowi, przystosowany do Michajłowa… Jeśli wcześniej przyjęcie w Kazaniu nie było tak ważne, bo drużyna grała "podwieź mnie do Leona", teraz odbiór nie jest krytyczny, jak Christenson wszystko naprawi. Jednocześnie odbiór w Kazaniu jest również imponujący., a zwłaszcza obrona - jak mogłoby być inaczej z Verbov? Nawet Volvich pracuje na samej powierzchni, jak inni libero nigdy nie śnili. Surmaczewski zauważalnie urósł, już nie tylko roleplayer. Tylko leniwi nie powiedzieli o Fiodorowie. Dalej we wszystkich punktach, w tym fenomenalnie stabilny na swoim najwyższym poziomie Michajłow, ale powtarzamy – obecna twarz Zenita byłaby zupełnie inna bez Christensona i Volkova.
