Rozgrzej się przed Tokio
Liga Narodów, rozgrywana w bańce bez widzów, to turniej treningowy przed igrzyskami olimpijskimi, gdzie wynik nie jest tak ważny? Albo Liga Narodów to szanowana, potężna konkurencja z solidną pulą nagród, o które walczą drużyny, nie oszczędzam mojego brzucha? Prawdziwe, jak zwykle, gdzieś po środku: turniej treningowy na duże zainteresowanie.
Dlatego nie powinieneś posypywać głowy popiołem o piątym miejscu naszego zespołu., co mogło i powinno było zmienić się w coś bardziej znaczącego: pokonać Japonię lub Słowenię, tak weź co najmniej czwarty set z trzeciego składu Włochów. Zrobił to samo 16:11 - i połączyłem wszystko w jedną aranżację. Nie denerwuj się wynikiem.. Warto - ze względu na pokazaną grę.
Cała ta rozmowa, że teraz to jest przygotowanie, a potem wow, jak dodamy, - z kategorii o babci, kto mógłby zostać dziadkiem. Możemy dodać, możemy odjąć, ale średnia temperatura w szpitalu na miesiąc przed olimpiadą, mamy to: możemy grać na równych warunkach z każdym przeciwnikiem, gdy oka?e. Kiedy to nie wyjdzie, możemy przegrać z prawie każdym. Ale to nie działa często. Prawie w każdej grze zdarzają się porażki., kiedy uznani mistrzowie z jakiegoś powodu zamieniają się w zbiorową nieświadomość.
Kobzar przestraszył się wysokością i szybkością transmisji, dlaczego Kluk cierpiał bardziej niż inni. Sam Klyuka zmienił tryby z „dla zdrowia” na „dla odpoczynku”, potem monstrualnie wali w trzy metry, następnie prasowanie piłki bezpośrednio w ręce przeciwnika. Wołkow ożył na półpędach sztyletu Pankova, ale wahał się przed wiszącymi piłkami, łamanie przewidywalne w kierunku biegu.
Pankov mógłby dać świetną grę, ale też okresowo się zaklinował, jak w tej samej czwartej grze z Włochami, kiedy próbował w kółko grać przez zaginionego Poletajewa. Dodatkowo, markowy kanał praktycznie zniknął. Poletajew grał falami, bez demonstrowania urzekającej niezawodności lepszych czasów. Volvich, działając jako doświadczony mentor, w grze chronicznie nie zdążyłem iść na skraj i przez czas samorealizował się w ataku. Golubev wziął gorszych graczy, ale w obronie częściej unikałem piłek, niż próbować je przetworzyć. I po co, pyta, Baranow przybył do Rimini?
Podlesnyy z Bogdanem pomagali przy boisku, zwłaszcza Jarosław - i dobrze wyglądał w grze, ale spędziłem stosunkowo mało czasu na korcie. Ivan Yakovlev, z jakiegoś powodu zastąpił Semysheva, nigdy nie pojawił się na stronie. Musersky był, jeśli i w formie, to wyraźnie nie jest w optymalnym, ?e, My?l?, i spowodował uraz. A teraz „czynnik Muserskiego” w drużynie olimpijskiej przekształcił się w „kwestię Muserskiego”, dzięki czemu kompozycja może być ładnie przerysowana. Zadowolony z Kurkaeva i Własowa - nie zawsze, nie we wszystkim, ale było światło, a pasza czasami leciała.
Jedynym świetnym graczem w tym zespole jest Maxim Michajłow. jak to si? m?wi, brak pytań.
jasny, że kuchnia trenerska jest dla nas niedostępna, praca myśli, przyczyny wewnętrzne, mechanizmy napędzające podejmowanie określonych decyzji. Z zewnątrz czasem się wydaje, że Thomas Sammelvuo nie ma rozwiązań operacyjnych na konkretną sytuację w grze - lub po prostu sprawdza kogoś w ekstremalnych warunkach ze szkodą dla wyniku. Ale decyzje coachingowe, definiowanie schematu gry jest jak rozwijanie połączeń w grze na boisku. Powinni być, powinny być widoczne, muszą do czegoś prowadzić. Nasz główny trener często nie miał nic w krytycznych momentach, i to trochę przerażające.
Dobra wiadomo?? jest taka, że potencjał rozwoju tego zespołu jest widoczny gołym okiem, ponieważ wszyscy nie grali wystarczająco dużo w Rimini i dalej 70% z ich możliwości. Trudno oszacować procent szans Michajłowa, jego skuteczność to osobna pieśń i nasz magiczny pyłek. Reszta - jest miejsce do poruszania się. Pytanie tylko,, że do igrzysk jest tylko miesiąc, a reprezentacja czasami wygląda jak zestaw piłkarzy, którzy poznali się dopiero wczoraj, nie miałem czasu na naprawdę wspólne treningi.
Szczerze mówiąc - jeśli dotrzemy do zwycięzców w Tokio, to będzie cud. Ale ten cud nie pochodzi z kategorii wyjścia reprezentacji Rosji w play-off mistrzostw Europy, to jest możliwy cud. Potencjalnie jesteśmy gorsi tylko od reprezentacji Polski z Leonem, do Brazylii (Nie skupiałbym się na suchej wygranej w Rimini). Francja, W?ochy, Stany Zjednoczone, Serbia nie jest słabsza, ale nie silniejszy od nas. W dobry dzień możemy pokonać każdego przeciwnika. Inn? rzecz?, że takie dobre dni przygotowywane są żmudnie i długo, podczas gdy my wciąż pozostajemy w tyle w tym przygotowaniu.
Zdj?cie: siatkówka.pl
