Trzech Olimpijczyków dla Ojczyzny

Przygotowanie uczestnika igrzysk olimpijskich to marzenie każdego trenera, gol dla każdego klubu, duma każdego regionu. Surgut, "Gazprom-Ugra", Rafael Khabibullin upamiętnia trzech swoich olimpijczyków w przeddzień Igrzysk Olimpijskich w Tokio.

Stanisław Dineikin

Andriej Egorczew (lewo) i Dineykin w 2004 rok / zdj?cie: vcdynamo.ru

Staś nigdy nie grał dla Gazpromu-Yugra, ale w rubryce „pierwszy trener” ma „Rafaela Chabibullina”. I to nie jest formalność – Rafael Talgatovich dosłownie uczynił tego zawodnika. Znalazł go w piątej klasie liceum i poprowadził do dorosłego życia w siatkówkę. Czego tam nie było: długie rozmowy z rodzicami, nauczyciele, Sam Staś, przejście do klasy sportowej, szkolenie indywidualne, wycieczki do alma mater - pod Moskwą Malachowka ... W rezultacie - udział w dwóch igrzyskach olimpijskich (1996, 2004), „Brąz” Aten, tytuł Honorowego Mistrza Sportu.

Konstantin Baku

Bakun przybył do Gazpromu-Jugry jako uznany gracz, silny, ale bez oczywistych perspektyw dostania się do kadry narodowej. Przez dwa lata w Surgut Konstantin stał się nie tylko czołowym graczem zespołu, ale także królem strzelców mistrzostw kraju, w pełni ujawnił swój talent już w wieku dorosłym. Lepsze dwa lata w jego karierze otworzyły drogę Bakunowi do olimpijskiej drużyny próbki 2016 rok, gdzie w Rio de Janeiro zespół nie osiągnął „brązu” o wiele quite.

Igor Kobzar

Zdj?cie: siatkówka.świat

„Nasze dziecko” – tak powiedział Chabibullin i nadal o nim mówi. Kobzar dorastał w Gazprom-Jugra, już w środku 17 lata chodzę na mecze Super League. Powierzono mu miejsce na stronie, mimo błędów i błędnych obliczeń – młody talent musiał grać jak najwięcej, zdobywać doświadczenie, guz. Igor w tak młodym wieku dostał wyjątkową okazję w postaci coachingu carte blanche i w pełni wykorzystał swoją szansę. Dziś jest mistrzem kraju w ramach Zenit Kazan, „Belogorya” i „Kuzbas”, uczestnik Igrzysk Olimpijskich 2016 lat i członek kadry olimpijskiej na Igrzyskach w Tokio. A gdyby Kobzar pojechał do Rio w randze „drugiego pilota”, potem jako pierwszy numer trafia do Tokio, gracz startowy.

Sztuczna produkcja

Olimpijczycy to kawałek „towaru”. W Surgut byli faceci, zatrzymał się o krok od igrzysk. Możesz też pamiętać Aleksieja Rodiczewa, i Alexander Gutsalyuk, i Roman Martyniuk, i inni. na przyk?ad, u Antona Semysheva, odłączony od Tokio 2020 w ostatniej chwili, wspaniałe perspektywy pozostają na kolejny cykl olimpijski. Ale Semyshev, w ka?dym razie, położył podwaliny pod dalszy rozwój w Surgut.

kto następny?

Na tym Rafael Khabibullin, ani Gazprom-Jugra się nie zatrzyma. mo?e, już w nowym sezonie zobaczymy w drużynie przyszłych olimpijczyków - czemu nie? Klub zawsze stawia najwyższy poprzeczkę, tu ujawniają się młode talenty, gracze z doświadczeniem zdobywają drugą młodość. 25 lata na rzecz Ugry i Rosji - wszystko dopiero się zaczyna!